Nathalie Baartman - Louter
Nathalie Baartman houdt zich vast aan haar wortels, de liefde en elke ochtend pap. Onhandig, doch charmant. ‘Ik kan vandaag zo moeilijk weggaan’, zingt ze in vibrato.
Maar als grip verdwijnt. Wat dan? Waar laat je je handen? Waar gaan je benen heen? Het verkeerde pad zit vol verhalen. Liften door Roemenië, net niet aangerand en dan ontbijten met een dominee.
‘De opgezette kraai is uitverkocht. Ik heb nog wel een kerkuil online staan’, sprak de man.
In Louter staat Nathalie op blote voeten op vers gebladerte. ‘Pssst. Hoor ik hier nou een vogel? Of trilt mijn telefoon zo?!’ Ze ramt op het traporgel. Ze buldert haar zaligheid de zaal in. Het gaat over hem, over haar, over jou. Over alles wat ons verbrokkelt en weer bindt. ‘Waren we maar zo simpel als de gevlekte akkerslak. Had een boel gedoe gescheeld.’
Met Louter weet je het nooit zeker. En met Nathalie al helemaal niet. Ze is bloedeigen en schaamrood eerlijk. Dus kom maar achterom.
